Дар марҳалаи кунунии рушди ҷомеаи тоҷик Паёми Пешвои миллат ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ба як падидаи фаротар аз суханронии расмӣ табдил ёфтааст, зеро он дар худ на танҳо ҷамъбасти фаъолияти давлатро, балки фалсафаи давлатдорӣ, диди стратегӣ ва масъулияти таърихиро муттаҳид мекунад. Ин Паём ҳамчун санади роҳнамо ба ҷомеа имкон медиҳад, ки роҳи тайкардаи худро дарк намояд, вазъи имрӯзаи кишварро воқеъбинона арзёбӣ кунад ва самтҳои асосии ҳаракат ба сӯи ояндаро дуруст муайян созад.
Паёми навбатӣ дар шароите ироа гардид, ки ҷаҳон бо равандҳои мураккаб ва пуртазод рӯ ба рӯ мебошад, зеро буҳронҳои геосиёсӣ, ноустувории иқтисодӣ, тағйирёбии иқлим ва пешрафти босуръати технологияҳо ба ҳаёти давлатҳо таъсири амиқ мерасонанд. Дар чунин фазо Пешвои миллат рушди Тоҷикистонро дар заминаи сулҳу суботи устувор, ваҳдати миллӣ ва сиёсати мустақилона арзёбӣ намуда, таъкид мекунанд, ки маҳз оромии ҷомеа ва эътимоди мардум ба давлат имкон дод, ки кишвар дар солҳои охир ба дастовардҳои назаррас ноил гардад. Ин андеша нишон медиҳад, ки субот на натиҷаи тасодуфӣ, балки маҳсули сиёсати дурандешона ва заҳмати муштараки давлату ҷомеа мебошад.
Дар Паём рушди иқтисодӣ ҳамчун пояи асосии таҳкими давлат баррасӣ шуда, бо рақамҳо ва далелҳои мушаххас собит мегардад, ки иқтисоди миллӣ дар роҳи афзоиши устувор қарор дорад. Баланд гардидани ҳаҷми маҷмуи маҳсулоти дохилӣ, афзоиши даромади аҳолӣ ва коҳиши сатҳи камбизоатӣ нишон медиҳанд, ки сиёсати иқтисодии давлат ба беҳбудии воқеии зиндагии мардум равона гардидааст. Дар ин раванд Пешвои миллат рушди иқтисодро аз адолати иҷтимоӣ ҷудо намекунанд, зеро бидуни таъмини зиндагии шоиста рушди иқтисодӣ маънои аслӣ пайдо намекунад. Яке аз меҳварҳои асосии Паём саноатикунонии босуръати кишвар мебошад, ки ҳамчун омили калидии истиқлолияти воқеии иқтисодӣ арзёбӣ мегардад. Бунёди корхонаҳои нави истеҳсолӣ, таъсиси ҷойҳои корӣ ва афзоиши ҳаҷми маҳсулоти ватанӣ имкон медиҳад, ки Тоҷикистон вобастагии худро аз воридот коҳиш дода, иқтисоди истеҳсолиро ташаккул диҳад. Ин раванд на танҳо ба рушди иқтисодӣ, балки ба устувории иҷтимоӣ ва таҳкими эътимоди мардум ба оянда мусоидат мекунад. Дар баробари саноат, рушди энергетика ҳамчун самти стратегӣ дар маркази таваҷҷуҳи давлат қарор дорад. Тоҷикистон бо истифодаи оқилонаи захираҳои гидроэнергетикӣ ва рушди манбаъҳои барқароршавандаи энергия роҳи таъмини истиқлолияти энергетикиро пеш гирифтааст. Пешвои миллат таъкид мекунанд, ки энергетика танҳо масъалаи таъмини барқ нест, балки заминаи рушди тамоми соҳаҳои иқтисод, саноат ва иҷтимоиёт мебошад. Аз ин рӯ, сиёсати энергетикӣ ҳамчун қисми ҷудонопазири амнияти миллӣ баррасӣ мегардад.
Дар Паём гузариш ба иқтисоди рақамӣ ва истифодаи технологияҳои муосир ҳамчун шарти зарурии рушди минбаъда муаррифӣ мешавад. Таҷрибаи ҷорӣ намудани низомҳои рақамӣ дар идоракунии давлатӣ нишон дод, ки рақамикунонӣ метавонад шаффофиятро баланд бардошта, таъсири омили инсониро коҳиш диҳад ва эътимоди шаҳрвандонро тақвият бахшад. Пешвои миллат бо диди оянданигарона таъкид менамоянд, ки давлатҳое, ки имрӯз ба технология сармоягузорӣ намекунанд, дар оянда рақобатпазирии худро аз даст медиҳанд. Масъалаи тағйирёбии иқлим ва ҳифзи муҳити зист низ дар Паём ҷойгоҳи махсус дорад, зеро Тоҷикистон ҳамчун кишвари кӯҳӣ ва дорои захираҳои муҳими обӣ масъулияти байналмилалӣ бар дӯш дорад. Ташаббусҳои Тоҷикистон дар сатҳи ҷаҳонӣ оид ба ҳифзи пиряхҳо ва криосфера нишон медиҳанд, ки сиёсати миллӣ бо манфиатҳои умумибашарӣ ҳамоҳанг аст. Ин равиш нуфузи кишварро дар арсаи байналмилалӣ боло бурда, Тоҷикистонро ҳамчун давлати масъули глобалӣ муаррифӣ мекунад. Дар Паём рушди илму маориф ҳамчун калиди асосии ояндаи миллат баррасӣ мешавад, зеро танҳо ҷомеаи босавод ва донишбунёд метавонад ба чолишҳои асри XXI посух диҳад. Пешвои миллат афзоиши маблағгузорӣ ба маориф, рушди фанҳои дақиқ ва тарбияи кадрҳои соҳибкасбро сармоягузорӣ ба ояндаи давлат мешуморанд. Дар ин замина, худшиносии миллӣ ва эҳтиром ба арзишҳои фарҳангӣ ҳамчун пояи тарбияи насли наврас таъкид мегардад.
Ҷанбаҳои иҷтимоии Паём, аз ҷумла дастгирии гурӯҳҳои осебпазир, баланд бардоштани музди меҳнат ва беҳтар намудани шароити зиндагии мардум, нишон медиҳанд, ки сиёсати давлат инсонмеҳвар мебошад. Давлат рушди иқтисодиро ҳамчун василае барои баланд бардоштани сатҳи зиндагии аҳолӣ мебинад, на ҳамчун ҳадафи худ. Ин равиш ба таҳкими суботи иҷтимоӣ ва эътимоди мардум ба сиёсати давлатӣ мусоидат мекунад. Паёми Пешвои миллат ҳамчун санади фарогир ва роҳнамои стратегӣ ҷомеаро ба худогоҳӣ, ваҳдат ва масъулияти шаҳрвандӣ даъват мекунад. Ин Паём нишон медиҳад, ки ояндаи Тоҷикистон дар асоси сулҳу субот, дониш, меҳнати созанда ва сиёсати дурандешона бунёд мегардад ва маҳз бо иттиҳоди давлат ва ҷомеа метавон ба рушди устувор ва пешрафти воқеӣ ноил шуд.
САФАРОВ Илҳомҷон Исмоилович, муовини директор оид ба тарбияи Коллеҷи техникии ДТТ ба номи академик М.Осимӣ
